Frans vs Nederlands: waar op Sint Maarten moet je zijn?

“Als ik het vliegtuig uit stap word ik omarmd door een dikke, hete deken. Dat is de welkomstgroet van Sint Maarten. Een klein eiland op de Caribbean met een gespleten persoonlijkheid. Nederlands in het zuiden, Frans in het noorden. De twee delen hadden niet meer van elkaar kunnen verschillen. Met nog geen 85.000 bewoners op het hele eiland is het best wonderlijk dat er zo’n groot verschil is tussen het noorden en het zuiden.

**Sint Maarten, het Nederlandse deel** De Amerikanen hebben het Nederlandse deel stiekem ingenomen. Dat is niet officieel, maar iedereen weet het. Grote, knipperende casinoborden zijn de overwinningsvlag van de Yankees. Fastfoodketens floreren en langs de parelwitte stranden staan grote hotels. In de baai liggen glimmende jachten. Op straat ruik ik geld en hamburgers. **** Elke dag meren er drie gigantische cruiseschepen aan in de hoofdstad Philipsburg. Rond de tienduizend passagiers komen als sardientjes uit een blik van de schepen af. De winkels langs de boulevard doen het goed. Daar lopen de passagiers langs, voor ze de stranden bevolken. Het verbaast me dat het geen 30 graden Scheveningentaferelen zijn. Er is nog genoeg plek voor mijn handdoekje op het witte zand. Sint Maarten is hiervoor uitgerust; het eiland leeft van toerisme.
**
Wat is er te doen in Philipsburg?** De kleine hoofdstad is waar het allemaal gebeurt. Het is een paradijs voor shoppers. Man èn vrouw. Het eiland rekent geen omzetbelasting, dus je winkelt hier belastingvrij. Het is zeg maar, één groot vliegveld. Van Prada tot Chanel, alle dure merken (maar nu dus goedkoper) zijn vertegenwoordigd. Voor de mannen; de elektronicazaken verkopen alle apparaten uit je stoutste dromen, belastingvrij. Van de juwelierszaken zijn er inmiddels zoveel dat proppers je naar binnen proberen te lokken met gratis champagne of een zilveren bedeltje. **** Er zijn heel veel McDonalds en KFC’s op het Nederlandse deel. En minstens zoveel smaakvolle tegenhangers. Mijn persoonlijke favoriet is het [Holland House Beach Hotel](http://www.hhbh.com “HHBH”). Dit stijlvolle hotel heeft een prachtig, open terras met uitzicht over de heldere, blauwe zee. Na een heerlijke maaltijd kun je lekker uitbuiken in de loungebanken met een ijskoude cocktail. Living the dream, zo voelt het. ****

Kunst en cultuur Ik moest goed zoeken, maar ik heb ze gevonden! De enige twee musea op het eiland. Verscholen tussen de kledingstallen en Prada-tassen vind ik de ingang naar het kleine [Sint Maarten Museum](http://www.museumsintmaarten.org “Sint Maarten Museum”). Voor wie geïnteresseerd is in de geschiedenis en cultuur van het eiland, is het museum zeker het bezoeken waard. De entree is gratis, dus waarom zou je het overslaan? Het is ook nog lekker koel binnen.

Het tweede museum verwacht je niet op dit tropische eiland. Het is het Jedi Museum. Het museum wordt gerund door Nick Maley. Ooit was hij een bekend man in Hollywood. Hij maakte als make-up artiest personages uit bekende science fiction-films als Star Wars en Alien. In het museum hangen maskers uit zijn films, filmposter en foto’s en contracten om te bewijzen dat Maley echt is wie hij zegt dat hij is. De entree is $ 10,-, voor de liefhebber is het dat meer dan waard. Dat weet ik zeker. En meneer Maley is meestal zelf ook aanwezig. Hij is aan het rentenieren op het eiland en slijt zijn dagen in zijn museum.

Op ongeveer een halve kilometer lopen vanaf Philipsburg ligt Fort Amsterdam. Het is de ruïne van een oud fort dat ooit werd gebruikt door de Nederlanders als verdedigingspost voor indringers. De oude kanonnen staan er nog. Onbeschermd, dus je kunt ze gewoon aanraken. Het uitzicht vanaf het fort alleen al is de korte klim meer dan waard. Het fort ligt achter Divi Little Bay Resort. De bewaking zal je waarschijnlijk vertellen dat je er niet langs mag. Dat klopt niet, want de eigenaar heeft moeten beloven dat het fort altijd toegankelijk is voor het publiek. Als je de bewaker daar aan herinnert, laat hij je er zeker door.

****Sint Martin, het Franse deel**** Ik ben natuurlijk voor het Nederlandse deel gekomen, maar kan het niet laten ook even bij de Fransen te koekeloeren. Ik ben de grens nog maar net over of alles verandert. De hotelpieken maken plaats voor bergtoppen. De sfeer is kalmer en ontspannen. En de geur van hamburgers verandert langzaam in de geur van knoflook. ******** In het gemoedelijke kustplaatsje Grand Case is het alsof ik in een plattelandsdorpje in Frankrijk ben beland. Het is nog vroeg. De straten zijn vrijwel verlaten. Ik zie een oudere dame, met een witte zonnekap en vijf stokbroden onder haar arm de straat oversteken. Hoe Frans wil je het hebben? Het strand is smal en rustig. Een paar spelende kinderen en het slaan van de golven verbreken de stilte van het rustige dorp.
********

In de winkelstraat geen schreeuwende reclameborden, maar bescheiden boetiekjes met vriendelijke, Franse namen. Uit de vele restaurants is het moeilijk kiezen. Elke voorbijganger die ik het vraag heeft blijkbaar hetzelfde probleem en zadelt mij op met minimaal vijf keuzes. Tijdens de lunch zijn de meeste restaurants nog gesloten. Dat maakt het kiezen een stuk makkelijker.
Als ik doorreis, terug naar de Nederlandse helft, passeer ik het Franse Marigot. Een stuk minder Frans en een stuk toeristischer dan Grand Case. Aan de zee staat een groot winkelcentrum. Rond de fontein zitten verveelde mannen. Dat betekent dat het goed shoppen is. Het zijn vooral schoenen, jurkjes en tassen in de etalages. Buiten is een grote, kleurrijke markt voor souvenirs en stranddoeken. **
Frans vs Nederlands** Frans of Nederlands, het is maar net waar je behoefte aan hebt. Beide helften hebben hun charmes en zijn jouw aandacht waard. Bedenk van tevoren wat je wilt en bekijk dan waar je dat gaat vinden. Aan de andere kant, het eiland is zo klein, dat je makkelijk op één dag een rondje om het eiland kunt maken. Dus je hoeft helemaal niet te kiezen!”